مصاحبه های تعیین وضعیت پناهندگی

به طور کلی ، در سال 2019 ذینفعان گزارش دادند که مصاحبه های تعیین وضعیت پناهنده (RSD) اغلب تحت شرایط مناسب انجام نمی شود ، آسیب پذیری ها اغلب مورد توجه قرار نمی گیرند و به نظر می رسد که درخواست های افغان ها برای حمایت بین المللی به طور پیش فرض رد می شود. [16] همچنین این نگرانی وجود داشت که متقاضیان سوالات گمراه کننده ای داشته باشند که آنها را ترغیب می کند اظهار کنند که به دلایل اقتصادی وارد ترکیه شده اند و مصاحبه های RSD توسط افراد غیر مجاز مانند افسران پلیس یا ژاندارمری در برخی از شهرها انجام شده است.

پناهندگان ترکیه

به عنوان مثال ، گزارش شده است که افسران پلیس در کارابوک مصاحبه های RSD را انجام داده و رد بسیاری از آنها را به ویژه علیه افغان ها صادر کرده اند. تا اوایل سال 2020 هیچ تصمیم مثبتی برای RSD از طرف منطقه Gaziantep گرفته نشده است. به ویژه افغان ها در الازایگ ، ملاطیه و آدیامان به طور خودکار طرد شدند. [17] در ازمیر همچنین ادعا شد که در سال 2019 در رد درخواست های افغانستان افزایش یافته است. در برخی موارد ، DGMM تاریخ مصاحبه جدید را به کسانی که قبلاً توسط UNHCR به عنوان پناهنده شناخته شده بودند ، اطلاع داد - به ویژه برای افغان های ثبت شده در دنیزلی و چاناکاله. به طور کلی تعداد رد ها در این دو شهر زیاد بود. در وان کیفیت مصاحبه های RSD پس از تصاحب به طور چشمگیری کاهش یافت. مصاحبه ها به اطلاعات معتبر درباره اطلاعات مربوط به کشور مبدا (COI) بستگی ندارد یا اقدامات تبعیض آمیز علیه گروه های خاصی مانند کردها که از عراق می آیند وجود دارد. مهارت های فنی و دانش برخی افسران مهاجرت هنوز هم می تواند بهبود یابد. مشخص نیست که آیا آسیب پذیری های گروه های خاص در نظر گرفته شده است یا خیر. به نظر می رسد تمایل کلی برای یافتن راهی برای رد درخواست ها وجود دارد و دلایل قانونی تصمیمات رد شده کاملاً سطحی است. [18] یک وکیل از کانون وکلای دادگستری در وان سعی در تجدیدنظر در مورد پرونده ای داشت که مصاحبه در مورد یک مسیحی ایرانی که انواع مختلف موسیقی (R&B) را اجرا می کرد سطحی بود اما درخواست تجدیدنظر ناموفق بود. [19]

تفسیر

متقاضیان در صورت درخواست ، خدمات تفسیر به منظور مصاحبه شخصی انجام شده در مراحل درخواست ، ثبت نام و مصاحبه شخصی ارائه می شوند. [20]

در مورد کیفیت تفسیر در هنگام مصاحبه های شخصی ، مصاحبه شخصی باید به تاریخ بعدی موکول شود ، درصورتی که مصاحبه رسمی مشخص کند متقاضی و مترجم در درک یکدیگر مشکل دارند. [21] مصاحبه کننده باید مترجم را از دامنه مصاحبه و قوانینی که باید رعایت شود مطلع کند. [22]

در سال 2019 کمبود تعداد کافی مفسر در PDMM همچنان یک مشکل اساسی است. SGDD-ASAM مترجمان DGMM را فراهم می کند ، [23] و در سال 2019 UNHCR از DGMM با 239 مترجم واجد شرایط و 25 کارمند پشتیبانی هر دو در PDMMs و دفاتر حفاظت بین المللی (مراکز تصمیم گیری) پشتیبانی کرد. [24] در بعضی مواقع PDMM مفسران ارائه شده توسط سازمانهای جامعه مدنی را قبول نمی کنند ، اگر مفسر تحت سوگند نباشند. [25] در شهرهای کوچک ، دفاتر اسناد رسمی حاضر به مراجعه به مراکز برکناری نیستند اما مراکز برکناری هنوز تحت سوگند از مترجمان درخواست می کنند. [26] در آنتاکیا ، دفاتر اسناد رسمی حاضر نیستند آخر هفته ها به مراکز برکناری مراجعه کنند که این امر باعث ایجاد مشکل می شود. [27] در استانهای کوچکتر ، افرادی از جوامع پناهجوی ثبت شده به عنوان مترجم آورده می شوند. متقاضیان به طور کلی نگرانی های مربوط به رعایت محرمانه بودن اطلاعات مشترک خود و کیفیت تفسیر توسط مفسران جامعه را گزارش می کنند. همچنین نگرانی های افرادی که به طور غیررسمی به عنوان مترجم توسط مقامات استخدام می شوند وجود داشته است.

در بیشتر استانها کمبود یا کمبود مترجم به زبانهای کمیاب خاص که متقاضیان صحبت می کنند وجود دارد. علاوه بر این ، تعداد مفسران زن بسیار کم باقی مانده است. [28] عدم حساسیت و سانسور اظهارات متقاضی در ادعاهای مربوط به گرایش جنسی یا هویت جنسیتی نیز گزارش شده است. [29] حقوقدانان در مورد کیفیت تفسیر در مراکز برکناری از جمله در مصاحبه های مهم بازگشت اظهار نگرانی کرده اند